بارگذاری . . . کمتر از چند ثانیه
{{::'controllers.mainSite.MainSmsBankBanner2' | translate}}
کافه را گرد دلتنگی گرفته صندلی های خالی فنجان هایی از تنهایی لبریز
یک استکان چای از میان دستانت و یک جرعه غزل از میان چشمانت دلم آرام ِ نگاهت را می خواهد و شهد شیرین کلامت خسته ام دوباره باورم می کنی؟
بعد از یک فنجان قهوه و دو نخ سیگار به هوایی سرد برمی گردم در پی رویاهایم … در پی تو …
به اندازه چای داغ شب امتحان دوست دارمت اما اضطراب نمی گذارد نه گرمایت را حس کنم و نه آرامشت را…
چــای نوشیدن با تــو پشت ایـن میــز رو به غـــروب را با تمام جــذابیت های سفر به اهــرام مصــر هـــم عــوض نمــی کنـــم ! بــاور کــن عشــق مــن …
برای من که فرقی نمی کند نگاهی دور فنجان برقصانی یا دستی با شانه هایم آ شنا اما حالا که آمده ای این قدر به ساعتت نگاه نکن …
چای ؟ قهوه ؟ نسکافه ؟ نمی دانم! هر کدام دیرتر خنک و تمام شود تا بهانه با تـو بودنم بیشتر شود
تلخم درست مثل خنده بی حوصله مثل قهوه بی شکر مثل شکلات تلخ نگاه تو که بی رحمانه وسوسه ام می کند
پشت میز همیشگی، رو به صاحب کافه : روز برفی قشنگیست فقط آمده ام یک ساعت سکوت کنم و کمی هم آرامش لبخند می زند : روز برفی قشنگیست
مرا با این بالش و این دو تا ملافه و این سه تا شکلات روی میزت راه می دهی؟ می شود وقتی می نویسی دست چپت توی دست من باشد؟ اگر خوابم برد موقع رفتن جا نگذاری مرا روی میز کافه ! از دلتنگیت می میرم
عادت کرده ام تنها توی کافه ای بنشینم از پشت پنجره آدم ها را ببینم قهوه ای تلخ بنوشم و تا خانه با نبودنت پیاده راه بروم
امشب دلم تو را می خواهد نشسته روبروی صندلی مقابلم در سکوت سرد این کافه تا تو مرا در آغوش کشی
آب در هاون کوبیدن است اینکه من شعر بنویسم و تو فال قهوه بگیری وقتی آخر همه شعرهای من تو می آیی و ته همه فنجان های تو من می روم
یک فنجان درد دل بدون شکر برای تو آورده ام بنوش… تا از دهان نیفتاده… بنوش…
احتیاجی به مستی نیست یک فنجان قهوه هم دیوانه ام می کند وقتی میزبانم چشمان تو باشد …
بعد از یک فنجان قهوه و دو نخ سیگار به هوایی سرد برمی گردم در پی رویاهایم … در پی تو …
کافه را گرد دلتنگی گرفته صندلی های خالی فنجان هایی از تنهایی لبریز
یک استکان چای از میان دستانت و یک جرعه غزل از میان چشمانت دلم آرام ِ نگاهت را می خواهد و شهد شیرین کلامت خسته ام دوباره باورم می کنی؟
بعد از یک فنجان قهوه و دو نخ سیگار به هوایی سرد برمی گردم در پی رویاهایم … در پی تو …
به اندازه چای داغ شب امتحان دوست دارمت اما اضطراب نمی گذارد نه گرمایت را حس کنم و نه آرامشت را…
چــای نوشیدن با تــو پشت ایـن میــز رو به غـــروب را با تمام جــذابیت های سفر به اهــرام مصــر هـــم عــوض نمــی کنـــم ! بــاور کــن عشــق مــن …
برای من که فرقی نمی کند نگاهی دور فنجان برقصانی یا دستی با شانه هایم آ شنا اما حالا که آمده ای این قدر به ساعتت نگاه نکن …
چای ؟ قهوه ؟ نسکافه ؟ نمی دانم! هر کدام دیرتر خنک و تمام شود تا بهانه با تـو بودنم بیشتر شود
تلخم درست مثل خنده بی حوصله مثل قهوه بی شکر مثل شکلات تلخ نگاه تو که بی رحمانه وسوسه ام می کند
پشت میز همیشگی، رو به صاحب کافه : روز برفی قشنگیست فقط آمده ام یک ساعت سکوت کنم و کمی هم آرامش لبخند می زند : روز برفی قشنگیست
مرا با این بالش و این دو تا ملافه و این سه تا شکلات روی میزت راه می دهی؟ می شود وقتی می نویسی دست چپت توی دست من باشد؟ اگر خوابم برد موقع رفتن جا نگذاری مرا روی میز کافه ! از دلتنگیت می میرم
عادت کرده ام تنها توی کافه ای بنشینم از پشت پنجره آدم ها را ببینم قهوه ای تلخ بنوشم و تا خانه با نبودنت پیاده راه بروم
امشب دلم تو را می خواهد نشسته روبروی صندلی مقابلم در سکوت سرد این کافه تا تو مرا در آغوش کشی
آب در هاون کوبیدن است اینکه من شعر بنویسم و تو فال قهوه بگیری وقتی آخر همه شعرهای من تو می آیی و ته همه فنجان های تو من می روم
یک فنجان درد دل بدون شکر برای تو آورده ام بنوش… تا از دهان نیفتاده… بنوش…
احتیاجی به مستی نیست یک فنجان قهوه هم دیوانه ام می کند وقتی میزبانم چشمان تو باشد …
بعد از یک فنجان قهوه و دو نخ سیگار به هوایی سرد برمی گردم در پی رویاهایم … در پی تو …
{{::'controllers.mainSite.SmsBankNikSmsAllPatern' | translate}}